Van 17 maart tot 7 mei exposeren Lotte Werkema en Suzanne Kelderman samen in de galerie van Cultura.
De grote hal van Cultura wordt op allerlei manieren gebruikt. Er worden boeken gezocht, informatie gevraagd, workshops gegeven, boeken uitgeleend, mensen lopen erdoorheen op weg naar iets anders, komen bij elkaar, drinken koffie, wachten op iemand. De 2 kunstenaars die vanaf 16 maart te zien zijn, sluiten zich daarbij aan met hun werk en voegen naadloos nog meer functies aan de ruimte toe.
Het werk van Lotte Werkema wordt zo gepresenteerd dat er net een bijeenkomst is geweest of zal komen waarin mensen met interesse voor orthopedische hulpmiddelen kunnen zien wat voor prachtige mogelijkheden er zijn. Bij Suzanne Kelderman zijn archeologen, gespecialiseerd in het heden, bij elkaar geweest en hebben hun vondsten uitgestald om er met elkaar over van gedachten te wisselen en zich te verbazen hoe de mensen in het nu leven.
Lotte Werkema
Lotte Werkema maakt objecten die een tegenstelling in zich dragen: hulpstukken. De belofte van fysieke verlossing enerzijds en het onhaalbare van dat ideaal anderzijds. Het zijn innovaties voor het beperkte lijf, maar bij het dragen van de abstracte hulpmiddelen blijken ze onmogelijk in het gebruik.
De kleurige hulpstukken ogen speels, vertrouwd en vreemd. Gemaakt van thermoplastic, foamklei, elektradraad en stof; materialen die toegepast worden in de orthopedie. Na voltooiing van een sculptuur fotografeert Lotte haar tweelingzus die het hulpstuk draagt.
Lotte haar werk komt voort uit haar realiteit: leven met een beperking en de objecten waar zij in het dagelijks leven niet omheen kan.
Tijdens de expositie doet Cultura dienst als showroom van een thuiszorgwinkel. De hulpstukken liggen op hun verpakking uitgestald. Bij elk stuk hangt een afbeelding die de bezoeker toont hoe het lijf dankzij het hulpmiddel ‘verbeterd’ kan worden.
Suzanne Kelderman
Het werk dat Suzanne Kelderman maakt vindt zijn oorsprong in de overvloed aan verpakkingsmateriaal, dat we dagelijks overhouden van ons consumptiegedrag. Plastic bakjes gebruikt ze als mal voor gips. Zo ontstaat een nog steeds uitdijende verzameling van inmiddels meer dan 160 individuele gipsafdrukken. Deze worden als groep gepresenteerd, zodat de kijker confronteert wordt met de grote verscheidenheid aan vormen van plastic verpakkingen.
Naast deze verzameling afdrukken maakt Suzanne ruimtelijke werken van afgietsels die gecombineerd worden met piepschuim van verpakkingen. De sculpturale vormen van dit piepschuim, dat ultralicht van gewicht is, bevinden zich in een wankel evenwicht met de zwaardere afgietsels. Soms doen de vormen echter ook architectonisch aan. Het verpakkingsmateriaal als overblijfsel van onze consumptie is door de afwerking met matte, heldere kleuren getransformeerd in vrolijk ogende sculpturen. Het zijn objecten geworden met een geheel eigen persoonlijkheid.
